‘Hillebrands Mölle’ speelt alle avonden voor een uitverkochte zaal!
Op 4, 5, 11 en 12 februari was het Brooktheater gevuld met veel en enthousiast publiek! De toneelgroep bracht met het blijspel ‘Hillebrands Mölle‘ veel vertier. Natuurlijk mocht de nodige humor niet ontbreken. Nadien kon er dan ook gezellig en uitgebreid worden nagepraat! Onderstaand de toneelrecensie van de Twentse Courant Tubantia.
Korte weergave van het blijspel ‘Hillebrands Mölle’
Het verhaal speelt zich af in de jaren zestig. In het stuk volgen we molenaar Bertus die het er, na de komst van een nieuwe coöperatie in het dorp, maar moeilijk mee heeft. De coöperatie heeft er namelijk een grote meelfabriek gebouwd en Bertus raakt daar langzamerhand al zijn klanten aan kwijt. Het meel van de coöperatie is een dubbeltje goedkoper, zie je. Maar van het verlagen van de prijzen om zijn klanten terug te winnen wil Bertus niet weten. Daarvoor is de kwaliteit van zijn eigen meel veel te goed… toch?
Gelukkig is daar oom Albert uit de stad, die vanwege zijn nieuwe baan tijdelijk bij Bertus en zijn vrouw Janna logeert. Hij heeft wel een oplossing voor de problemen van Bertus. Maar of Bertus daar zo blij mee is? En ondertussen houdt ook buurman boer Lucas zich nauwelijks staande op zijn boerderij. ENwat heeft Dina uit de stad hier nu weer mee te maken?
Toneelrecensie Twentse Courant Tubantia, 6 februari 2011
Verhaal midden in de gemeenschap
Warm, gezellig en een goed verhaal bij het Brooktoneel.
door Paul de Jong
Vrijdagavond werd in de Brookschole de eerste voorstelling gespeeld van het successtuk Hillebrands Mölle voor een bijzonder belangstellend publiek.
Het moet iedere toneelgroep goed doen om te zien dat zoveel collega toneelspelers uit Markelo en omgeving belangstelling hebben voor elkaarsuitvoeringen. Ook de wethouder van Cultuur in de Hof van Twente was met zijn echtgenote aanwezig bij deze première. Reden te meer om er iets bijzonders van te maken.
Zelden zal een uitvoering zo dicht bij de eigen beleving hebben gestaan als dit verhaal over de concurrentie tussen de coöperatieve leverancier van veevoer en de handelsbelangen van de eigen ondernemers.. Een betrokkenheid die hoor- en zichtbaar werd bij het meelevende publiek, buurtgenoten van Markelosebroek.
Soms leek het wel even of een aantal meesprekende toeschouwers zelf een rol speelden in dit verhaal. Een bijzondere belevenis, die liet zien hoe doeltreffend de keus was gemaakt uit de vele plattelandsstukken die gespeeld worden.Het blijft een waagstuk om een succesverhaal van 23 jaar geleden nog eens van stal te halen. Als we dan in Arie Lodeweges een figuur hebben die 23 jaar geleden dezelfde rol speelde, van de anderen is iedereen toch nieuw in dit verhaal en dat geeft een heel nieuwe groep. Maar gelukkig het liep vrijdag als een trein al was deze niet op volle snelheid, maar dat komt in de volgende voorstellingen wel goed. Het is een goed op elkaar ingespeelde groep met veel routine die deze materie prima konden vertolken.
Het blijft wel jammer dat na het vertrek van Wilian Potman geen regisseur is gevonden om het geheel te beoordelen. Iedere regisseur had begrepen dat, wanneer het geen klucht is opgepast moet worden om een aantal vertolkers in typetjes te veranderen en dat was overbodig.. Je kunt je afvragen waarom een rol bepaalde kenmerken nodig heeft, dan is het in het amateurtoneel altijd goed om dichtbij huis te blijven en niet teveel fratsen aan de personage toe te voegen die het stuk een andere tendens geven.
De toneelgroep van Markelosebroek heeft haar succes bij de uitvoering van dit stuk verdiend. Dit door de inzet van alle spelers en de mensen van de techniek. Een betere keus dan dit herkenbare verhaal met alle ups en downs was niet mogelijke geweest. Met de glansrol van Arie Lodeweges in de figuur van de bijna altijd slapende opa, die alleen wakker bleek als er wat belangrijks te vertellen was, stond dit verhaal middenin de eigen gemeenschap.
Tussen spanning en humor is dit de juiste combinatie voor een dergelijk prachtig plattelandsspel.